شاید سوال یک نیز بازگوییهمین سوال باشد. ماهیت جسم و جاذبه‌ی
کوانتومی را فراموش کنید. شاید این سوال را هرکسی دوست دارد که پاسخ دهد. سفر در زمان به یک
موضوع علمی – تخیلی مورد علاقه وجذاب برای مردم تبدیل شد پس از اینکه اچ.جی. ولز، رمان نوگرایانه و
جالب خود با نام “ماشین زمان” را نوشت. اما هرآنچه که اینجا مطرح شده، لزوماً علمی
– تخیلی نیست. برای مثال سفر در زمان به سوی آینده، یک واقعیت علمی پذیرفته شده است.
تئوری نسبیتاینشتین تایید می‌کند که یک جسم ناظر و مشاهده‌گر در برابر زمین، می‌تواند
به سمتآیندهی
زمین جهش کند. این تاثیر را ساعتهای اتمی ثابت کرده‌اند. اما اینگونهدرگیر شدن با تار و پودهای زمان، به سرعتی مشابه
سرعت نور نیاز دارد که شاید درتئوری قابل اثبات و ممکن باشد اما به یک شاهکار بزرگ مهندسی نیاز دارد،
حتی اگر بهبودجه
و هزینه‌هایش فکر نکنیم. اما سفر در زمان به سمت عقب، مشکلات بزرگتری خواهدداشت. نسبیت، این فرضیه را
تایید نمی‌کند که یک جسم ناظر بتواند در دو بعدزمان-مکان سفر کند و به عقب هم برگردد. اما در همه‌ی
داستانها و سناریوها، چنینشرایط خارق‌العاده‌یی نیز در نظر گرفته شده است. یکی از راههای سفر به عقب درزمان، استفاده از یک “لانه‌ی مار”
فضایی خواهد بود. تئوریسین‌ها معتقدند چنین تونلیا دروازه‌ی ستاره‌یی که دو نقطه را در ابعاد زمان
– مکان به یکدیگر متصل کند، وجوددارد. اگر یکی‌شان را پیدا کنید و داخلش بپرید، چند لحظه‌ی بعد از
نقطه‌یی دیگر درجهان
هستی سردر خواهید آورد. آنها معتقدند اگر چنین چاله‌یی وجود داشته باشد،می‌توان آن را با ماشین زمان
نیز مطابق و هماهنگ کرد. می‌توانید از طریق آن سفرکنید و نه تنها از یک مکان دیگر سر دربیاورید، که
وارد یک زمان دیگر نیز بشوید. این “زمان” می‌تواند در گذشته یا آینده باشد. اگر امکان سفر به گذشته وجود داشتهباشد، انواع پارادوکس‌ها و تضادها
نیز اتفاق خواهند افتاد. مانند معمای یک مسافرزمان که به سالهای گذشته می‌رود و مادرش را وقتی یک
کودک است، به قتل می‌رساند. ازاین تضادها می‌توان گریخت اگر اصرار بورزیم و بدانیم که هیچ چیز نمی‌تواند
قانونعلت و
معلول و کنش و واکنش را از بین ببرد. اما سفری دوطرفه در مسیر زمان، هنوزپیچیده و غیرقابل هضم است. برای بسیاری از فیزیکدانها، این مساله بسیارغیرعقلانی است.
استفان هاوکینگز نظریه‌ی “تخمین محافظت از تسلسل وقایع” را مطرحمیکند و معتقد است که یک
نیرو یا عامل خاص باعث می‌شود تا اجسام فیزیکی یا نیروهانتوانند به گذشته برگردند. این مساله شاید به دلیل
موانع و سدهای فیزیکی اساسی برسر راه ساخت ماشین زمان اتفاق می‌افتد. برای مثال انرژی خلاء کوانتومی در
صورتی کههیچ محدودیتی
برای ورود به حفره‌های ماری فضا نداشته باشد، طغیان خواهند کرد و دفعخواهند شد. این مساله همچنان لاینحل باقی مانده اما موضوعی است که
بسیاری ازمردم، وقت و تلاش خود را صرف آن می‌کنند. همانطور که هاوکینگز اشاره کرده،
صرفهزینه برای
تحقیق در مورد سفر به زمان بسیار سخت است. در نتیجه به نظر می‌رسد برهانیا تکذیبیه‌یی برای حل این
مساله، خود به مشکلات عمومی دیگر منجر شود. مانند طرح یکنظریهی رام‌شدنی و قابل دسترسی در مورد جاذبه‌ی
کوانتومی.